مى پرسند چرا به آدم‌ها گوش مى كنى؟ شايد گوش كردن به شما تنها راه سفر به عمق پر ماجراى انسان‌هاست. احساس من به مراجعينم غير قابل وصف است. در اتاق درمان با خاطرات دردناك شما درد كشيدم و با شادى شما شاد شدم. روانشناسى فارغ از شغل براى من تقويت يك باور درونى ست كه مى توان گاهى با شنيدن و شايد با گفتن كلامى نا اميدى را اميدوار و دردمندى را آرام سازم.

دوست من، به خاطر داشته باش براى رسيدن به چيزهايى كه تاكنون نداشتى، بايد از راه هايى گذر كنى كه تا به امروز از آنها عبور نكرده اى!

ترس هايت را به من بسپار تا به كمك هم زخم هايت را التيام بخشيم! در پسِ دوران پر فراز و نشيب يادگيرى به اين باور رسيده ام كه روان‌شناس فقط يك اسم نيست، زيرا هركس از لحظه اى كه سفره دلش را برايت باز مى كند تو را مسئول هرآنچه بعد از آن برايش اتفاق مى افتد مى داند. وقتى پشت ميز نشسته اى، بايد نگرانى هاى خودت را دور بريزى و نگران ديگرانى باشى، كه شايد اولين بار است آنها را در زندگى ملاقات مى كنى‌...

آرى، من روانشناسم! درونم غوغاست؛ اما فارغ از آنچه در من مى گذرد، بايد مهربان ترين، امن ترين و آرام ترين مأمن براى شما باشم…