احساسات درونی ما، به دلیل تجربیات و آسیب‌های دوران کودکی با اضطراب گره خورده اند. به همین دلیل وقتی اضطراب به وجود می‌آید، واکنش‌های ذهنی و رفتاری را فعال میکند. اینها کم کم بر اثر تکرار، تبدیل به عادتها و الگوهای رفتاری میشوند. این الگوها باعث میشوند تا ما با واقعیت‌های دردناک و سنگین زندگی نتوانیم به درستی مواجه شویم و به همین دلیل رفتار درستی پیش نخواهیم گرفت. به همین دلیل در روابط و تصمیم گیری‌ها دچار مشکل می‌شویم.

در رواندرمانی پویشی کوتاه مدت، درمانگر به کمک مراجع این الگوهای رفتاری را تشخیص میدهند. پیامدهایی که تا به حال مراجع به خاطر وجود آنها متحمل شده را با هم بررسی میکنند، و کم کم تمرین میکنند تا در جلسات درمان مراجع بتواند این الگوها را کنار بگذارد و رفتارهای سالم‌تری جایگزین کند. بدین صورت میتواند بدون تجربه اضطراب با احساسات درونی خود که راهنمای او برای برگزیده رفتارهای مناسب است مواجه شود. در نتیجه این فرایند، فرد ظرفیت روانی بالاتری پیدا خواهد کرد. طی این روند، مراجع می‌آموزد تا با حقیقت هرچند ناراحت کننده و دردناک مواجه شود تا از رنجی که سالها در اثر دوری از حقیقت متحمل شده رها شود.