بهترین مثال برای فهم اینکه تحلیل گر چه کسی است را کانابیس به خوبی در کتابش آورده: روان درمانگر تحلیلی مانند لوله کشی است که از او می‌خواهید تا سقف درحال چکه کردن شما را تعمیر کند. شما چکه‌های آب را می‌بینید اما قادر به دیدن منشأ آن نیستید؛ می‌توانید قطرات آب را در سطلی جمع کنید، اما این کار باعث متوقف شدن جریان آب نمی شود. لوله کش می‌داند ترک لوله جایی پشت گچ است که فعلا نمی توان آن را دید. اگرچه لوله کش، نسبت به درمانگر تحلیلی دارای مزیتی است - او می‌تواند سقف را بشکند تا لوله خراب را پیدا کرده و آن را تعمیر کند. اما روان درمانگر تحلیلی با روان یک انسان کار می‌کند و نه با یک سقف گچی؛ در نتیجه برای جستجو و مرمت آنچه در زیر سطح است، به ابزاری بسیار ظریف‌تر نیاز داشته [و کاری بسیار خطیر تر بر عهده دارد]. ناگفته پیداست که این ظرافت، تلاش درمانگر برای ایجاد کردن فضایی برای گفت و گو کردن و تداعی آزاد کردن را می‌طلبد.روانکاوی جایی است که شما می‌توانید بدون انکه قضاوت بشید یا متوقف بشید از خودتان صحبت کنید.