گروه‌درمانی از نگاه یالوم و سایر درمانگران اگزیستانسیال و روان‌تحلیلی، به دلایل عمیقی مفیده؛ چون فراتر از تکنیک‌های بالینی، تجربه انسانی و بین‌فردی واقعی رو فراهم می‌کنه. در ادامه مهم‌ترین دلایل:

۱. آینه‌ای برای خودشناسی

در گروه، فرد بازتاب خودش رو در نگاه و واکنش دیگران می‌بینه. اعضا بازخوردهایی می‌دن که در زندگی روزمره به‌سختی دریافت می‌شن. این فرآیند باعث رشد آگاهی فرد از خودش و الگوهای رفتاری‌اش می‌شه.

۲. اصلاح الگوهای رابطه‌ای ناسالم

یالوم می‌گه: «گروه، آزمایشگاهی زنده برای روابط انسانیه». در گروه، افراد می‌تونن سبک‌های ارتباطی ناسازگار یا دفاعی‌شون رو در فضایی امن تجربه، بررسی و اصلاح کنن.

۳. تجربه تعلق و کاهش احساس تنهایی وجودی

خیلی‌ها با احساس «تنهایی عمیق» یا «باور به تفاوت بنیادین با دیگران» وارد درمان می‌شن. گروه‌درمانی این باور رو به چالش می‌کشه، چون فرد متوجه می‌شه دیگران هم دردها، ترس‌ها و رنج‌های مشابهی دارن.

۴. توانمندسازی از طریق مشارکت

اعضای گروه فقط دریافت‌کننده نیستن، بلکه خودشون هم کمک‌کننده‌اند. همین تجربه «مفید بودن برای دیگران» می‌تونه قدرت درونی و ارزشمندی فرد رو تقویت کنه.

۵. فعال‌سازی فرآیندهای عمیق روانی

یالوم معتقده وقتی فرد در گروه پذیرفته می‌شه، حتی با بخش‌های «شرم‌آور» یا «دور از عرف» وجودش، درمان واقعی آغاز می‌شه. این پذیرش بی‌قید و شرط گروه، می‌تونه تجربه‌ای شفابخش باشه